محدود کردن دسترسی به CONTROL PANEL و اجزای آن

شاید محدود کردن کاربر در اعمال تغییرات در سیستم یکی از روشهای مناسب برای جلوگیری از از کار افتادگی سیستم در اثر تغییرات غیر لازم میباشد. بسیار دیده شده که کاربران از تغییر محیط، شرایط و یا نحوه کار سیستم نسبت به قبل گلایه دارند و مدعی هم هستند که هیج تغییری اعمال نکرده اند. این مساله ای است که اغلب سرپرستان سیستمها با آن مواجه هستند و مایکرسافت در ویندوز 2000 و XP امکانی را بنام Group Policy در ویندوز گنجانده که بتوان دسترسی یه سیستم را به طرق مختلف محدود کرد.

Group Policy این امکان را فراهم میکند تا بتوان Control Panel را به روشهای مختلف کنترل کرد:
1- دسترسی به Control Panel و اجزای آن را به طور کل از کار بیندازید.
2- فقط گزینه های خاصی در Control Panel نمایش داده شوند.
3- گزینه های خاصی را از دید کاربر مخفی کند.

برای آغاز کار ابتدا باید وارد  کنترل Group Plolicy بشوید که یکی از روشهای دسترسی به آن اجرا gpedit.msc از گزینه RUN در منوی Start می باشد.

جهت از کار انداختن Control Panel مراحل زیر را طی کنید:
1- از منوی Start گزینه Run را انتخاب کنید و بعد از نوشتن gpedit.msc  با زدن دکمه OK آن را تایید کنید.

2- در قسمت User Configuration به Administrative Templates بروید و با زدن علامت + کنار آن به گزینه های آن دسترسی پیدا کنید و Control Panel را انتخاب کنید.

3- اگر از ویندوز 2000 استفاده میکنید بر روی Disable Control Panel و اگر از XP استفاده میکنید بر روی Prohibit access to the Control Panel دوبار کلیک کنید.

4- گزینه Enable را انتخاب کنید و OK را بزنید
حالا دیگر هیج یک از کاربرها قادر به دسترسی به Control Panel نیستند حتی شما Administrator عزیز!!!
متاسفانه در یک سیستم Workgroup محدودیت به تمامی کاربرهای سیستم اعمال میشود حتی Administrator و برای رهایی از این مشکل باید از یک سیستم مبتنی بر Domain استفاده کرد تا بتوان با استفاده از OU ها تغییرات را به کاربرها و گروههای خاص اعمال کرد.

نمایش و عدم نمایش گزینه های مورد نظر:
شما می توانید جهت دور کردن کاربر از گزینه های خاص در Control Panel اقدام به مخفی کردن گزینه های خاص بکنید و یا اگر قصد مخفی کردن اغلب کنترلها را دارید می توانید از گزینه دیگری استفاده کنید که به شما اجازه می دهد به فقط گزینه هایی که مایلید را نمایش دهد:

1- مراحل 1 و 2 حالت قبل را دنبال کنید.

2- بر روی Hide Specified Control Panel Applets دو بار کلیک کنید و Enable را انتخاب کنید.

3- بر روی Show کلید کنید و در پنجره جدید دکمه Add را بزنید.

4- حالا در پنجره جدید نام کنترل مورد نظر خود را بنویسید. نامی که وارد میکنید باید عیناً نام کنترل مورد نظر در Control Panel باشد. در این مثال ما قصد داریم کنترل System را که کاربر در صورت دسترسی به آن میتواند بسیاری از تنظیمات حساس سیستم را تغییر دهد از دید خارج کنیم لذا بنویسید system و همه پنجره ها را OK کنید.

حالا در صورت مراجعه به Control Panel دیگر System را در آن نمی بینید. به یاد داشته باشید که فقط قادر به دیدن آن نیستید و این به معنی محدود کردن دسترسی به این کنترل نیست و یک کاربر حرفه ای میتواند هنوز با نوشتن sysdm.cpl در خط فرمان آن را فرا بخواند.

من مدتها قبل یه سری فایل داشتم که (برای من) خیلی محرمانه و مهم بود و من هم به دلایلی مجبور بودم که یه چند روزی کامپیوترم رو به یکی از دوستان حرفه ای (در زمینه کامپیوتر) قرض بدم، امّا من باید با این فایل ها چه کار میکردم تا به دست کسی نیفته؟ باید اونارو تو CD رایت میکردم ؟ ولی اون فایل ها خیلی زیاد بودن و تو CD جا نمیشدن (حتی تو DVD)! حتماً میگید که باید مخفی میکردمشون... . آخه آدم ساده دارم میگم اون یه حرفه ای بود، خب پیداشون میکرد...! پس باید چه کار میکردم تا به این فایل ها دسترسی پیدا نمیکرد و اصلا بهشون مشکوک هم نمیشد ؟ به نظر شما من باید چه کار میکردم ....؟؟؟؟

من چند راه در پیش رو داشتم :
1- راه اول اینکه اونارو پاک کنم و بعد از اینکه کامپیوترم رو از دوستم پس گرفتم، فایلها رو با ریکاوری برگردونم. خب این راه اصلاً عاقلانه نبود، از کجا معلوم بود که اونم همین کار رو نکنه ؟ یا اینکه تو اون درایو چیزی (اطّلاعات) نریزه و اطّلاعات مهم من از بین نره ؟ پس این راه و بی خیال شدم.

2-راه دوم این بود که اون فایلها رو اَبَرمخفی کنم و به جایی انتقالشون بدم که عقل جن هم نمیرسه. خب این راه کمی قابل قبول تره ولی خالی از اشکال نیست چون همون طور که گفتم دوستم یه حرفه ای بود و میدونست که من این اطّلاعات با ارزش رو تو هاردم دارم پس به محض اینکه کامپیوترم به دستش برسه اول تمام هارد رو ریکاوری میکنه بعدش هم تمام هارد رو Search میکنه. اگه من از این راه استفاده میکردم ته دلم قرص نبود و میترسیدم که اطّلاعات لو بره. پس خود به خود این راه هم کنار رفت.

3- راه سوم این بود که تمام اطّلاعات رو به صورت یک فایل zip. یا .rar در بیارم و روشون کلمه عبور طول و درازی بزارم که نتونه به راحتی قفلش رو بشکنه. امّا چیزی که میگفتم این نیست پس صبر کنید. به نظر شما اگه این کارو میکردم خیالم راحت بود ؟ خب مسلماً یه کپی از اون فایل تهیه میکرد و یه روزی قفلش رو میشکوند. من باید کاری میکردم که اصلا به اون فایلها مشکوک نشه. پس این راه هم زیاد امن نبود.

4-  اما راه چهارم از همه بهتره چون امکان اینکه به فایلها مشکوک بشه و بتونه قفلشون رو بشکنه تقریباَ صفر بود. همه ما میدونیم که با عوض کردن پسوند فایل میشه شکل ظاهری فایل رو عوض کرد، مثلاً شما میتونید با عوض کردن پسوند یک فایل عکس (.jpg) اونو بدون از بین رفتن عکس و خراب شدنش به یک فایل .dll یا ocx. یا .pak یا .tns و یا هر چیز دیگه ای که شما میخواید تبدیل کنید امّا مشکل به همین سادگی حل نمیشد. من تقریبا حدود پانزده هزار فایل با پسوندهای متفاوت داشتم که به خاطر سپردن نام و پسوندشون غیر ممکن بود. پس کاری که من کردم این بود که ابتدا تمام فایلها رو به یک پوشه انتقال دادم و از اونجایی که نمیشد پسوند پوشه رو عوض کنم مجبور شدم اون پوشه رو به صورت zip در بیارم و برای پرونده یک کلمه عبور مطمئن بزارم؛ حالا بهترین کار این بود که پسوند فایل zip شده رو تغییر بدم، من پسوند اون فایل رو به .dll تغییر دادم تا به شکل یک فایل سیستمی در بیاد چون کسی به یک فایل سیستمی شک نمیکنه و اصلاَ بهش اهمیّت نمیده. قدم آخر هم این بود که این فایل نسبتاَ حجیم رو به پوشه بازیهام کپی کنم. چون فایلهای بازی اکثراَ فایلهای .dll و حجیم هستند غیر ممکن بود که کسی به اون شک کنه. من تنها کاری که باید میکردم این بود که نام اون فایل رو به خاطر بسپرم و زمانی که کامپیوترم رو پس گرفتم پسوند فایل رو به حالت اول یعنی .zip برگردونم و فایلها رو از توش استخراج کنم.

برای تغییر پسوند فایل باید بتونید پسوند رو ببینید؛ در ویندوز نمیشه پسوند فایلهای شناخته شده رو دید و فقط میشه پسوند بعضی از فایلهای سیستمی مانند .dll و فایلهای ناشناخته رو دید. برای اینکه بتونید پسوند فایلها رو  ببینید مراحل زیر رو دنبال کنید :

ابتدا وارد Control Panel بشید و روی آیکن Folder Option دابل کلیک کنید، در پنجره ای که ظاهر میشه وارد برگه View بشید و در قسمت Advanced Settings علامت گزینه Hide extensions for known file types رو بردارید و روی Ok کلیک کنید به همین سادگی. حالا شما میتونید پسوند تمام فایلها رو ببینید.

من تونستم با این ترفند که خودم کشفش کردم کامپیوترم رو به دوست حرفه ایم بدم و خیالمم از بابت اطّلاعات مهم و خصوصیم راحت باشه. امیدوارم که این ترفند در مواقع ضروری به کمکتون بیاد

حرکت برای اجرا استفاده از محیط مترو در رایانه‌های لمسی مجهز به سیستم‌عامل ویندوز 8 جذابیت خاصی را برای کاربران به‌همراه دارد، اما شرایطی را فرض کنید که بدون نیاز به حرکت میان پنجره‌های مختلف و جابه‌جا‌کردن لایه‌های متعدد، با یک حرکت ساده بتوانید نرم‌افزار موردنظرتان را اجرا کنید. پدید آوردن این شرایط توسط نرم‌افزار Gesture2Launch امکان‌پذیر است. به کمک این برنامه شما می‌توانید برای دسترسی به نرم‌افزارها و بخش‌های مختلف سیستم‌عامل، از میانبرهای حرکتی (Gesture) کمک بگیرید. به‌عنوان مثال شما می‌توانید با رسم یک میانبر به شکل ستاره و لینک‌کردن نرم‌افزار اکسل به آن، شکل ستاره را با حرکت انگشت، روی صفحه‌نمایش رسم کنید و اکسل اجرا شود.

اشکال مختلف، نتایج متفاوت
این نرم‌افزار به شما این امکان را می‌دهد تا بدون محدودیت نسبت به ایجاد میانبرهای حرکتی برای نرم‌افزارهای موردنظر خود اقدام کنید. با استفاده از این نرم‌افزار می‌توانید میانبرهایتان را به هر شکلی که تمایل داشته باشید ایجاد کرده و هر نرم‌افزاری را که بخواهید نیز به میانبر موردنظرتان اختصاص دهید. همچنین شما می‌توانید برای اجرای فرمان‌های از پیش طراحی شده در نرم‌افزار نیز میانبر ایجاد کنید. به‌عنوان مثال برای قفل‌کردن ویندوز، خاموش‌کردن نمایشگر، کپی‌کردن، تغییر شدت صدا و فعال یا غیرفعال‌کردن ارتباط شبکه‌های بی‌سیم می‌توانید میانبرهای دلخواهتان را ایجاد کرده و بدون نیاز به حرکت میان پنجره‌ها و لایه‌های مختلف ویندوز 8، این فرمان‌ها را به اجرا درآورید.

 

برخی از مهم‌ترین امکانات این نرم‌افزار به اختصار عبارتند از:
ـ‌ پشتیبانی از قابلیت ایجاد میانبرهای دلخواه
‌ـ‌ استفاده از میانبرهای پیش‌فرض طراحی شده به شکل حروف الفبای انگلیسی
‌ـ‌ پشتیبانی از لینک‌کردن میانبرها به همه برنامه‌های نصب شده در ویندوز
‌ـ‌ پشتیبانی از قابلیت لینک کردن میانبرها به بیش از 30 فرمان از پیش طراحی شده همچون راه‌اندازی مجدد و خاموش کردن رایانه
‌ـ‌ لینک کردن آسان میانبرها به برنامه‌ها و تغییر در لینک‌های ایجاد شده
‌ـ‌ نبود محدودیت در تعداد میانبرها و لینک‌های ایجاد شده (در نسخه رایگان فعال‌سازی پنج میانبر مجاز است)
‌ـ‌ قابلیت استفاده از میانبرهای حرکتی روی تمام بخش‌های سیستم‌عامل

پروژه عملی
حالا که با امکانات نرم‌افزار آشنا شدید قصد داریم به‌صورت عملی و مرحله به مرحله میانبری را به شکل حرف «ح» ایجاد کرده و با رسم آن روی صفحه‌نمایش، نرم‌افزار ماشین حساب ویندوز (Calculator) را به اجرا درآوریم، اما ابتدا نسخه رایگان این نرم‌افزار را از نشانی زیر دانلود کنید:

http://www.linpus.com/products-gestures2launch-basic.html

1‌ـ‌ میانبرهای موجود
پس از نصب و اجرای نرم‌افزار، فهرستی از میانبرهای موجود در اختیار شما قرار خواهد گرفت. در این بخش می‌توانید با تغییر وضعیت هریک از میانبرها از حالت On به Off آنها را غیرفعال کنید. همچنین می‌توانید با فعال‌کردن علامت چک‌مارک کنار هر میانبر و کلیک روی گزینه Delete نسبت به حذف همیشگی آن اقدام کنید.

2‌ـ‌ میانبر جدید
چنانچه می‌خواهید میانبر دلخواه خودتان را طراحی کنید یا میانبرهای موجود را به برنامه‌های موردنظرتان اختصاص دهید ‌باید پس از اجرای نرم‌افزار روی گزینه Add از بالای صفحه‌، سمت چپ کلیک کنید.

در این مرحله صفحه انتخاب میانبر برای شما به‌نمایش درخواهد آمد. حالا شما دو انتخاب پیش رو دارید.

1‌ـ‌2‌ ـ استفاده از میانبرهای موجود
چنانچه قصد دارید از میانبرهای حرکتی که از پیش در نرم‌افزار طراحی شده‌اند (میانبرهایی به شکل حروف انگلیسی از a تا z) کمک بگیرید، می‌توانید از فهرست به‌نمایش درآمده در بخش Default روی طرح موردنظر فشار دهید. در ادامه ‌باید فرمان موردنظرتان را به طرح انتخابی اختصاص دهید که در بخش بعد به آن اشاره شده است.

2‌ـ‌2‌ـ‌ ایجاد میانبر جدید
چنانچه می‌خواهید طرح میانبر را به دلخواه رسم کنید می‌توانید روی گزینه Create فشار دهید. در این مرحله پنجره Create Gesture برای شما نمایش داده می‌شود. شما می‌توانید در این پنجره طرح موردنظرتان برای میانبر جدید را رسم کنید. توجه داشته باشید که نقطه آغاز حرکت در طرح میانبر از اهمیت بسیاری برخوردار است. پس از رسم میانبر دلخواه خود چنانچه با پیغام Gesture Existed مواجه شدید به‌این معناست که میانبر دیگری به همین شکل در فهرست میانبرهای شما وجود دارد. باید میانبری را رسم کنید که با میانبرهای قبلی تداخل نداشته باشد. در این مثال ما میانبرمان را به شکل حرف «ح» رسم می‌کنیم. در نهایت با انتخاب گزینه Save میانبر جدید ایجاد شده و برای اختصاص فرمان اجرای نرم‌افزار موردنظر، ‌باید به مرحله بعد مراجعه کنید.

3‌ـ‌ اختصاص فرمان
پس از انتخاب میانبر از فهرست میانبرهای موجود یا ایجاد میانبر جدید، ‌باید فرمان موردنظرتان را به آن اختصاص دهید. همان‌طور که مشاهده می‌کنید در بخش سمت راست از صفحه Choose Action دو تب Application , System وجود دارد. با مراجعه به تب System می‌توانید عملیات سیستمی همچون خاموش‌کردن رایانه، راه‌اندازی مجدد آن، کم و زیاد‌کردن شدت صدا، قطع یا وصل کردن ارتباط شبکه، خالی‌کردن سطل زباله در ویندوز و.. را به انجام برسانید. در بخش Application نیز فهرستی از نرم‌افزارهای نصب شده در ویندوز در اختیار شما قرار خواهد گرفت. با انتخاب این تب و فشار دادن نرم‌افزار Calculator این نرم‌افزار را به میانبر جدیدمان اختصاص داده و با فشار گزینه Save تغییرات را ذخیره می‌کنیم.

4‌ـ‌ به‌کارگیری میانبرها
حالا که میانبر دلخواهتان ایجاد شده است می‌توانید از هر بخش ویندوز آن را اجرا کنید. برای به‌کارگیری میانبرها ‌باید انگشت خود را از گوشه سمت راست صفحه‌نمایش کمی به سمت چپ بکشید تا نوار Charm به‌نمایش درآید. در این حالت می‌توانید طرح میانبر موردنظرتان را روی صفحه رسم کرده و منتظر اجرای فرمان مربوط باشید.

چنانچه به استفاده از این نرم‌افزار علاقه‌مند شده‌اید می‌توانید نسخه‌ رایگان آن را با قابلیت اجرا روی نسخه‌های 32 و 64 بیت سیستم‌عامل ویندوز 8 از لینک زیر دانلود کنید:

http:‌‌/‌‌‌‌/‌‌www.linpus.com‌‌/‌‌products_gesture2launch_basic.html

توجه: اجرای این نرم‌افزار نیازمند صفحه‌نمایش لمسی است. این نرم‌افزار در دو نسخه رایگان و تجاری انتشار یافته که نسخه رایگان دارای محدودیت‌هایی در تعداد میانبرها و لینک‌های ایجاد شده است.

بعضی از کاربران نیاز دارند که مدام با تمام تنظیماتی که مربوط به ویندوز 7 می شود سروکار داشته باشند.
آیا روشی وجود دارد که بتوانیم در یک فولدر تمام تنظیمات ویندوز 7 را بگنجانیم تا دیگر نیازی نداشته باشیم برای باز کردن یک برنامه ، چند مرحله را دنبال کنیم .

SEO مخفف عبارت Search Engine Optimization است که به معنای بهینه سازی سایت برای آسانی بررسی موتورهای جستجو می باشد. امروزه، میلیون ها وب سایت در حال نمایش اطلاعات به میلیارد ها درخواست اینترنتی هستند، و بهینه سازی وب سایت seo در هر سوژه و کلمه کلیدی ( keyword )، که جستجوی خود را ابتدا نمائید، هزاران گزینه و یک سوال زیاد ساده در روبرو موتور جستجو بوجود می آورد که کدام تارنما و با کدام درونمایه می تواند بهترین گزینش باشد؟ 

بدون شک در دنیای در حال رقابت تکنولوژی اطلاعات فقط موتور جستجویی که همواره بهترین رهنمود را به کاربر خویش ارائه می کند می تواند به زندگی پیوسته دهد. پس در میانی متعدد اطلاعات و مطالب مرتبط با مقوله فعالیت شما که در اینترنت موجود است، رقابت در بهینه سازی محتویات و عملکرد یک وبسایت می تواند زیاد مسیر گشا باشد چرا که مطمئنا موتورهای جستجو مهمترین گذرگاه برای معرفی وب سایت شما به مخاطبین می باشد.

به واقع SEO مجموعه ای از عملیات ها و تکنیک هایی است که به منظور دریافت ترافیک اغلب از سوی موتورهای جستجو مثل گوگل ، یاهو و بینگ انجام می گیرد که به دو دسته کلی قابل تقسیم می باشد:

off-page SEO : تغییراتی که متمایز از وبسایت صورت می پذیرد.

on-page SEO : تغییراتی که بر روی تارنما برای افزایش رنک آن سپریدن می گیرد.

در ویندوز 7 روشی وجود دارد که به کاربر این امکان را میدهد که به راحتی با ایجاد یک فولدر ، تمام تنظیمات را بدون کپی کردن برنامه در یک پوشه در اختیار داشته باشد و به راحتی از آنها استفاده کند.

این کار تا حد قابل ملاحضه ای از اتلاف وقت جلوگیری می کند و خیلی سریع به کاربر این امکان را میدهد که از برنامه های مورد نظر بدون باز کردن صفحات جانبی استفاده کند.

1. ابتدا یک فولدر بر روی دسکتاپ ایجاد کنید.

2. نام فولدر را Raname کرده و عین عبارت زیر را با نام New Folder جایگزین کنید .

GodMode.{ED7BA470-8E54-465E-825C-99712043E01C}

3.بعد از اینکه نام را تغییر دادید تصویر پوشه همراه با نام پوشه همانند تصویر زیر تغییر پیدا می کند .

4. پوشه را باز کنید .همانطور که مشاهده می کنید تمام برنامه های ویندوز 7 داخل این پوشه وجود دارد .

حافظه RAM ازقطعات سخت‌افزاری رایانه‌است که هنگام خرید رایانه‌، چه دسکتاپ و چه لپ‌تاپ،حساسیت زیادی روی حجم آن وجود دارد. بیشتر مواقع کاربران برای صرفه‌جویی، رایانه‌‌ای با حافظه رم کم می‌خرند و پس از مدت کوتاهی متوجه می‌شوند سیستم‌شان برای کارکرد بهتر به مقدار بیشتری رم نیاز دارد.

حافظه موقت یا همان RAM گلوگاه حیاتی سیستم‌های پردازشی است؛ بنابراین هر چه حافظه بیشتر و پرسرعت‌تر باشد، رایانه پایدارتر و بهتر عمل می‌کند. اگر با ما همراه شوید، قدم به قدم قاب سیستم رایانه را باز خواهیم کرد و رم آن را ارتقا خواهیم داد.

‌‌تشخیص نوع حافظه رم
حافظه رم سیستم شما داخل شیار پایانه‌های اتصال مخصوص حافظه، روی مادربورد دستگاه (DIMM slots) نصب می‌شود. بیشتر مادربوردها بین دو تا شش پایانه برای اتصال ماژول‌های رم دارند. به تعداد پین‌ها و طرز قرارگرفتن ماژول‌های حافظه رم روی پایانه‌های اتصال حافظه مادربورد دقت کنید؛ زیرا ماژول‌های رم اضافی که برای ارتقا تهیه کرده‌اید باید به همان شیوه روی درگاه‌های اتصال رم مادربورد نصب شود.

شیار میانی پایانه به طور دقیق جهت و گرایش ماژول‌های رم را برای شما مشخص می‌کند. اگر تلاش کنید با زور رم‌ها را به صورت برعکس وارد پایانه اتصال کنید، رایانه خود را به پایان عمرش نزدیک کرده‌اید. هر مادربورد در رابطه با حافظه رم نیازهای خاص خود را دارد. گاهی ممکن است انواع متفاوتی از رم را روی مادر بورد خود نصب کنید. این کار نه تنها کارایی رایانه شما را افزایش نمی‌دهد، بلکه ممکن است عمر ماژول‌های رم شما را کم کند. همیشه از ماژول‌های حافظه توصیه شده از طرف کارخانه سازنده مادربورد در رایانه خود استفاده کنید.

مواردی همچون ‌زمانبندی، ‌سرعت‌‌،‌‌ تبادل داده، ‌ولتاژ برق مصرفی، ‌تعداد پین‌ها، ‌حداکثر مقدار حافظه قابل پشتیبانی، ‌حداکثر مقدار حافظه قابل پشتیبانی بر اساس هر ماژول رم و این‌که ‌آیا مادربورد شما به ماژول حافظه به صورت جفتی نیاز دارد یا نه، موضوعاتی است که موقع ارتقای حافظه رم باید به آنها توجه کنید.

با آن که مشخصات رم سیستم شما از اهمیت خاصی برخوردار است، تعداد پین‌های رم اولین نکته‌ای است که در مورد ماژول‌های حافظه باید مورد توجه قرار دهید. تعداد پین‌های رم از استانداردهای گوناگونی پیروی می‌کنند. با توجه به عواملی چون سرعت و نرخ داده، یک ماژول رم ممکن است تعداد پین‌های کمتر یا بیشتری داشته یا این که یک یا چند شکاف در موقعیت‌های مختلف داشته باشد.

‌نصب رم در سیستم
روش نصب همه ماژول‌های حافظه تقریبا مشابه است. پایانه‌های DIMM دو ضامن قفل شونده در دو سوی شکاف اتصال رم دارد که کار قفل و آزاد‌کردن ماژول رم روی شکاف مادربورد را انجام می‌دهد. برای نصب رم به هیچ ابزاری نیاز ندارید، حتی استفاده از دستکش برای پرهیز از الکتریسیته ساکن نیز لازم نیست.

ابتدا دستگاه را خاموش کرده و از برق بکشید. برای جلوگیری از مشکل الکتریسیته ساکن در بورد و سایر قطعات، کیس را روی زمین، فرش و موکت نگذارید و در عوض دستگاه را روی یک میز نارسانا مثل یک میز چوبی یا پلاستیکی قرار دهید. در کیس را باز کرده و همان‌طور که پیشتر گفتیم از روش نصب ماژول‌های قبلی روی مادربورد سیستم خود پیروی کنید و به یاد داشته باشید حافظه رم نسبت به شوک الکتریسیته ساکن بسیار حساس است.

برای درآوردن ماژول رم از شکاف مادر‌بورد، با فشار ملایم ضامن‌های دو طرف شکاف DIMM به سمت پایین، آنها را آزاد کنید. توجه داشته باشید فشار زیاد ممکن است به ضامن‌های نگهدارنده رم آسیب وارد کند. حال ماژول رم باید آزاد شده و داخل شکاف پایانه اتصال کمی به سمت بالا بیاید. ماژول رم را با نوک دو انگشت شست و اشاره بگیرید و کمی آن را به چپ و راست حرکت داده و از جایش خارج کنید. تا حد امکان از لمس‌کردن بورد الکترونیک رم خودداری کنید.

پس از آن ماژول حافظه را روی یک سطح ضد الکتریسیته ساکن بگذارید. سطح پوشش‌های مخصوصی که هارددیسک و مادربورد را در آنها بسته‌بندی می‌کنند، برای این کار مناسب است.

برای نصب ماژول حافظه جدید، در حالی که ضامن‌های دو سوی شکاف اتصال رم باز است، رم را محکم بین دو انگشت شست و سبابه گرفته و سر اتصال بورد را داخل شکاف اتصال بگذارید و رو به پایین فشار دهید.

اگر این کار درست صورت بگیرد، رم داخل شکاف قرار گرفته و ضامن‌ها در فرورفتگی دو سوی ماژول قفل می‌شوند. در این مرحله برای اطمینان از درستی کار، رم را تکان دهید، در این حالت باید محکم داخل شکاف پایانه قرار گرفته و تکان نخورد.

شاید نیاز داشته باشید رم‌ها را به صورت ماژول‌های جفتی روی مادربورد سیستم‌تان نصب کنید. برای این کار بهتر است رم‌ها را به شکل کیت‌های دو یا چهار عددی خریداری کنید.

توصیه ما این است که برای مثال اگر چهار شکاف اتصال روی مادربورد خود دارید و هشت گیگابایت رم می‌خواهید تهیه کنید، برای کارایی بهتر دو ماژول چهارگیگابایتی تهیه و آنها را به صورت یکی در میان روی شکاف‌های اتصال نصب کنید.

حذف تصویر زمینه ورود به ویندوز 10

اولین تصویر گرافیکی که کاربران ویندوز 10 پس از بوت شدن و پیش از ورود به ویندوز آن را مشاهده می‌کنند، تصویری از یک پنجره است که نوری آبی رنگ از آن عبور می‌کند. نمایش این تصویر هنگام درخواست رمز عبور، پین‌کد و رمز تصویری کاربر جذابیت خاصی را به صفحه‌ ورود به ویندوز اضافه کرده است. اما برخی کاربران تمایلی به مشاهده این تصویر ندارند و در جست‌وجوی روشی برای حذف یا تغییر آن هستند.

نظر شما درباره این تصویر چیست؟ اگر جزو کاربرانی هستید که علاقه‌ای به آن ندارند، می‌توانید از راهکاری که مایکروسافت در ویرایش 10547 ویندوز 10 در اختیار کاربران قرار داده کمک بگیرید:

1ـ پیش از هر چیز مطمئن شوید ویندوز شما به‌روز شده و ویرایش 10547 است. در ادامه کلیدهای Win+i را از روی صفحه‌کلید فشار دهید تا ابزار Settings اجرا شود.

2ـ در اپلیکیشن تنظیمات، بخش Personalization را کلیک کرده و در صفحه جدید روی Lock screen کلیک کنید.

3ـ اکنون سمت راست صفحه را کمی به پایین اسکرول کرده و گزینه‌ زیر عبارت:

Show Windows background picture on the sign-in screen

را به حالت Off تغییر وضعیت دهید.

4ـ چنانچه یک‌بار از محیط کاربری خود خارج شده و دوباره صفحه‌ ورود به ویندوز را مشاهده کنید، خواهید دید که تصویر زمینه‌ ویندوز حذف شده و یک رنگ ثابت جای آن به‌نمایش درآمده است.

نکته: در حال حاضر نمی‌توانید رنگ یا تصویر دلخواه خود را به‌جای این تصویر انتخاب کنید، اما به احتمال زیاد در به‌روزرسانی‌های بعدی ویندوز، این قابلیت نیز به آن افزوده می‌شود.

نرم‌افزار واژه‌پرداز (Word) از مجموعه نرم‌افزارهای آفیس، امکانات متعددی را برای تایپ متن و فرمول‌های ریاضی در اختیار شما قرار می‌دهد، اما این نرم‌افزار برخلاف اکسل که یک نرم‌افزار محاسباتی تمام عیار به‌شمار می‌رود، به‌طور مستقیم امور محاسباتی را انجام نمی‌دهد و ابزاری را برای انجام این کار در اختیار کاربران قرار نداده است.

کاربران به‌خوبی می‌دانند نرم‌افزار واژه پرداز برای محاسبه کردن نمی‌تواند همچون اکسل باشد، اما گاهی ممکن است نیازمند انجام برخی محاسبات ساده در این نرم‌افزار باشید. به‌نظر شما واژه پرداز آفیس در این شرایط نمی‌تواند به شما کمک کند؟ پاسخ به این سوال خیر است، زیرا می‌توانید با فعال کردن قابلیت محاسبات سریع در این نرم‌افزار برخی محاسبات ساده خود را به‌ راحتی انجام دهید و نتیجه را مشاهده کنید. به‌عنوان مثال می‌توانید نتیجه عبارت (2^3)*16.4 را که برابر با 2 است محاسبه کنید. (حاصل 2 به توان 3، ضرب‌در 4، تقسیم بر 16)

دوست دارید همین حالا قابلیت انجام محاسبات سریع در نرم‌افزار واژه‌پرداز را فعال کنید؟ از این ترفند کمک بگیرید:
1ـ نرم‌افزار Word را اجرا کرده و پس از مراجعه به منوی File روی Options کلیک کنید.

2ـ از سمت چپ گزینه‌ Quick Access Toolbar را کلیک کرده و در سمت راست، از منوی پایین افتادنی در بخش Choose Command From گزینه‌ All Commands را انتخاب کرده و در ادامه فهرست موجود در این بخش را به پایین اسکرول کرده و گزینه‌ Calculate را پیدا کنید.

تنطیمات نرم افزار word برای انجام محاسبات سریع

3ـ پس از پیدا کردن این گزینه‌ روی آن کلیک کرده و روی گزینه‌ Add در میانه صفحه کلیک کنید.

4ـ با کلیک روی OK تغییرات را ذخیره کرده و پنجره‌ تنظیمات را ببندید.

5ـ اکنون در بالا سمت چپ محیط کاربری نرم‌افزار واژه‌پرداز آیکون جدیدی را که به شکل یک دایره است مشاهده خواهید کرد. از حالا به بعد هرگاه نیازمند مشاهده نتیجه محاسبات خود در واژه‌پرداز بودید کافی است متن محاسباتی موردنظرتان را تایپ کرده و پس از انتخاب آن (کشیدن ماوس روی متن) روی این آیکون کلیک کنید تا در نوار وضعیت (نوار پایین واژه‌پرداز) نتیجه محاسبات را مشاهده کنید.

نکته: چنانچه متن شما شامل اعداد مختلف باشد و میان این اعداد، علامت‌های محاسباتی همچون ضرب، تقسیم و... قرار نگرفته باشد می‌توانید با انتخاب کل متن و کلیک روی آیکون محاسبه سریع، حاصل جمع اعداد موجود در میان متن را مشاهده کنید. 

اینترنت شاید مهم ترین پدیده عصر جدید باشد و در بسیار از موارد، اتصال به اینترنت و استفاده بدون دردسر از آن را به عنوان معیاری برای توسعه کشورها در نظر می گیرند. اما به هر حال شرایطی وجود دارد که به دلیل آشنا نبودن کاربران با سیستم عامل های جدیدی که وارد بازار می شوند و یا عدم آشنایی کافی با تنظیمات مختلفی که در سیستم عامل های مختلف وجود دارند، مشکلاتی در مسیر برقراری اتصال به اینترنت به وجود می آید. در ادامه با ما همراه باشید تا روند اتصال به شبکه های WiFi را در ویندوز 8 با هم مرور کنیم.

اتصال به WiFi در ویندوز 8 بسیار ساده و راحت است. برای این کار ابتدا باید از روشن بودن مودم و همچنین برقرار بودن اینترنت خود اطمینان داشته باشد. در بعضی موارد ممکن است به دلالیل فنی (در ارتباط با سیمکشی داخلی یا مشکل از جانب سرویس دهنده اینترنت) خط شما دسترسی به اینترنت نداشته باشد. اگر از وجود اینترنت مطمئن هستید این روند را دنبال کنید.

نشانگر ماوس را به گوشه سمت راست و بالای صفحه دسکتاپ ببرید تا نوار کناری ویندوز ظاهر شود. در این قسمت ابتدا روی Setting و بعد روی WiFi کلیک کنید.

 
در منوی جدید ابتدا مطمئن شوید که گزینه Airplane Mode روی حالت Off قرار دارد. اگر این طور نیست می توانید خیلی راحت با کلیک روی نشانگر کناری آن را به Off تغییر دهید.

 
اگر کمی پایین تر را نگاه کنید فهرستی از شبکه های WiFi که در دسترس سیستم شما هستند را مشاهده خواهید کرد. حالا کافی است روی اسم مودم خودتان کلیک کرده و Connect را انتخاب کنید.

 
پس از چند لحظه کادری نمایش داده می شود که باید رمز عبور مودمتان را در آن وارد کنید و بعد روی Next  کلیک کنید. حالا اگر سوال دیگری از شما پرسیده شد روی Yes کلیک کنید و اگر سوالی دیگری وجود نداشت دیگر کاری وجود ندارد. به همین راحتی شما به شبکه WiFi متصل شده اید.

 
اما گاهی اوقات هم هست که تنظیمات مودم شما به شکلی است که فقط روش بالا کافی نیست و باید یک مرحله دیگر را نیز انجام دهید. در اصطلاح به این شرایط اتصال Bridge گفته می شود که البته در سال های اخیر دیگر کسی از این روش استفاده نمی کند. اما در هر صورت اگر فکر می کنید تنظیمات شبکه شما در حالت Bridge است باید بعد از مراحل بالا روند زیر را هم طی کنید.

در صفحه اصلی و کنار ساعت ویندوز روی آیکون شبکه راست کلیک کنید و بعد Open Network and Sharing Center را انتخاب کنید.

در منوی باز شده روی Setup a new connection or network کلیک کنید.

 
به ترتیب روی Next و بعد Broadband (PPPoE) کلیک کنید.

در این قسمت نام کاربری و رمز عبور خود را وارد کنید و بعد روی Connect کلیک کنید.

 ویندوز8 (Windows 8) دارای نسخه‌های مختلفی است که برای اهداف متنوع و بر اساس نیازهای کاربر طراحی و ساخته شده است. نسخه‌ ویندوز 8 عبارت اند از: عادی، حرفه‌ای، سازمانی و RT. ویندوز 8 نسخه‌ای از سیستم عامل ویندوز (Windows OS) است که توسط مایکروسافت به عنوان عضوی از ویندوز ان تی (Windows NT) طراحی و توسعه داده شده است. این نسخه از ویندوز در 5 آبان ماه سال 1391 (16 اکتبر 2012) به بازار عرضه شد. البته طراحی ویندوز8 (Windows 8) حتی قبل از عرضه ویندوز 7 شروع شده بود.

نسخه‌های مختلف ویندوز 8:

ویندوز 8 (Windows 8) دارای نسخه‌های مختلفی است که برای اهداف متنوع و بر اساس نیازهای کاربر طراحی و ساخته شده است. این ویندوز دارای چهار نسخه است که عبارت اند از:

نسخه ویندوز 8 ( Windows 8):

نسخه ویندوز 8، ابتدایی ترین نسخه ویندوز 8 است که برای کاربران خانگی که به صورت ساده و ابتدایی از ویندوز استفاده می‌کنند طراحی شده است. نسخه ویندوز8 ، دارای تمام قابلیت‌ها و ویژگی‌های جدید و پایه‌ای ویندوز هشت مانند کاشی‌های لایو، ویندوز استور، اینترنت اکسپلورر 10، ویندوز دسکتاپ و ... است. نسخه ویندوز8 برای معماری‌های 32 و 64 بیتی قابل دسترسی است. البته با دریافت پکیج Pro Pack امکان ارتقاء (Upgrade) نسخه Windows 8 به نسخه Windows 8 Pro وجود دارد. قیمت نسخه از ویندوز 119.99 دلار است.

نسخه Windows 8 Pro:

این نسخه از ویندوز 8 به معنای "ویندوز 8 حرفه‌ای"، تمامی قابلیت‌های ویندوز 8 به غیر از تعداد محدودی که برای نسخه سازمانی ویندوز8 در نظر گرفته شده است و همچنین عدم داشتن Windows Media Center به صورت تعبیه شده، را دارد که آن را برای کاربران حرفه‌ای و شرکت‌ها مناسب کرده است. نسخه Windows 8 Pro را به عنوان یک نسخه حرفه‌ای می‌توان با Windows 7 Ultimate مقایسه کرد. از قابلیت‌هایی که در این نسخه قرار داده شده است می‌توان به این موارد اشاره کرد: قابلیت ایجاد و یا اتصال به یک ویندوز دامین، قابلیت میزبانی نشست ریموت دسکتاپ، Group Policy، امکان رمزگذاری اطلاعات و... .

نسخه Windows 8 Enterprise:

این نسخه از ویندوز8 به معنای "ویندوز8 سازمانی"، علاوه بر داشتن تمامی قابلیت‌های ویندوز8 (به غیر از توانایی نصب Windows Media Center)، قابلیت‌هایی نیز برای افزایش امنیت، توانایی های بیزینسی و ... را دارد. از جمله قابلیت‌های کلیدی ویندوز 8 سازمانی می‌تواند به این موارد اشاره کرد: قابلیت برنچ کش (نگه داشتن منابع از سرور مرکزی بر روی حافظه نهان)، DirectAccess (دسترسی مستقیم به ویندوز از طریق راه دور)، Windows To Go، AppLocker و ... .

نسخه Windows 8 RT:

این نسخه از ویندوز 8 تنها برای کاربرانی طراحی شده است که کامپیوتر، تبلت و ... آن‌ها از پردازنده‌های ARM (و تنها 32 بیت) بهره می‌برند. این نسخه ویندوز 8 درواقع میان دو نسخه ساده و حرفه‌ای ویندوز 8 قرار دارد؛ این نسخه محدودیت‌های نسبتاً زیادی در مقایسه با نسخه حرفه‌ای ویندوز8 دارد درحالی که از نسخه ساده آن بسیار بهتر است. نسخه آر تی ویندوز8 فاقد قابلیت‌هایی از جمله: اتصال به ویندوز دامین، Group Policy و ... است. این نسخه تنها قابلیت اجرای برنامه‌هایی را دارد که توسط Windows Runtime پشتیبانی می‌شوند. شاید تنها نقطه قوت نسخه ویندوز 8 آر تی در این باشد که مایکروسافت همراه با نسخه آر تی ویندوز، پکیج پایه‌ای Microsoft Office را به صورت رایگان در اختیار کاربر قرار می‌دهد.

مایکروسافت پس از مدتی نسخه ارتقائی (Upgrade) برای ویندوز8 با نام ویندوز 8.1 منتشر کرد که شامل همه نسخه‌های عادی، حرفه‌ای، سازمانی و RT است. برای مثال کاربران می‌توانند از ویندوز8 حرفه‌ای با پرداخت هزینه کمی به ویندوز 8.1 حرفه‌ای ارتقاء پیدا کنند.

کدام نسخه ویندوز8 بهتر است؟

نصب ویندوز8 دارای تعداد مراحل کمتر و ساده تری است

 
برای بسیاری از کاربرانی که قصد استفاده از ویندوز8 را دارند مهمترین سوال این است که "کدام یک از نسخه‌های ویندوز 8 برایشان بهتر است؟" یا "کدام ویندوز مناسب است؟". شما گزینه‌های مختلفی برعکس ویندوز 7 در اختیار ندارید و مجبور هستید یکی از چهار نسخه را انتخاب کرده و استفاده کنید.

اگر کامپیوتر، تبلت، لپ تاپ یا در کل دستگاه شما از پردازنده‌های ARM استفاده می‌کند تنها نسخه‌ای که می‌توانید از آن استفاده کنید Windows 8 RT است. سه گزینه دیگر برای پردازنده‌های اینتل در دسترس هستند. اگر شما کاربری هستید که آشنایی نسبی با ویندوز دارید گزینه Windows 8 (نسخه ساده) را خط بزنید. برای شما نسخه حرفه‌ای ویندوز8 بهترین گزینه است.

اما اگر یک کاربر حرفه‌ای هستید، ممکن است نسخه حرفه‌ای ویندوز 8 برایتان کفایت نکرده و نیاز به نسخه اینترپرایز آن داشته باشید البته در نسخه بالاتر یعنی نسخه سازمانی ویندوز، قابلیت‌هایی وجود دارد که به درد بسیاری از کاربران نمی‌خورد. این یعنی فقط با نصب ویندوز سازمانی (درصورتی که از قابلیت‌های آن استفاده نکنید)، فضای حافظه جانبی خود را پرکرده اید. پس برای بیشتر کاربران نسخه حرفه‌ای ویندوز8 (Windows 8 Pro) مناسب است.

حداقل سخت افزارایی که برای نصب ویندوز ۸ نیاز دارید:
•  پردازشگر (CPU): حداقل ۱ گیگاهرتز

• RAM:برای ویندوز های ۳۲ بیت ۱ گیگابایت رم،برای ویندوزهای ۶۴ بیت ۲ گیگابایت رم

• فضای ذخیره سازی (Hard Drive Free Space):برای ویندوز های ۳۲ بیت ۱۶ گیگابایت،برای ویندوزهای ۶۴ بیت ۲۰ گیگابایت

• گرافیک (Graphics device):کارت گرافیک هایی با قابلیت اجرای DirectX 9 و درایورهای WDDM 1.0 به بالا

نصب ویندوز8

همانطور که قبلا نیز به آن اشاره کرده بودیم نصب ویندوز8 دارای تعداد مراحل کمتر و ساده تری است و با نصب ویندوز 7 چندان تفاوتی ندارد و شما باید مرحله به مرحله اطلاعاتی درخواستی را وارد نموده و بر روی دکمه Next کلیک کنید. در صورتی که بخواهید این ویندوز را بر روی ماشینهای مجازی نصب کنید توجه داشته باشید که حتما باید از نسخه های جدید این برنامه ها استفاده کنید. به طور مثال برای نصب ویندوز ۸ بر روی ماشین مجازی VMware حتما باید از نسخه ۸ به بالا استفاده کنید در غیر اینصورت با پیغام hal_initialization_failed مواجه می شوید.

قابلیتی که ویندوز 8 را از ویندوز 7 ایمن تر می کند

آنتی ویروس داخلی ویندوز8 نیز آنتی ویروس بسیار خوب و قدرتمندی است

 
برخی افراد فکر می کنند که ویندوز 8 تنها یک تغییر ظاهری در ویندوز 7 است . اما باید این را بدانیم که ویندوز8 از لحاظ قابلیت ها و یه تغییر اساسی در سیستم عامل های شرکت مایکروسافت است . مهمترین پیشرفت در ویندوز 8 ، بهبودهای امنیتی چشمگیری آن است که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد.

1- آنتی ویروس یکپارچه

بالاخره ویندوز8 به یک آنتی ویروس یکپارچه و درونی مجهز شد. نام این آنتی ویروس Windows Defender است که در نسخه های قبلی ویندوز هم وجود داشت. اما کارایی که در ویندوز 8 دارد را نداشته است. برای کاربرانی که قبلا با آنتی ویروس شرکت مایکروسافت کار کرده اند ، رابط این آنتی ویروس بسیار آشناست. بله، حدس شما درست است. در واقع این همان آنتی ویروس Microsoft Security Essential است که در ویندوز8 با یک نام دیگر ارائه شده است. البته شما امکان نصب هر آنتی ویروسی که مایل باشید را دارید. پس از نصب یک آنتی ویروس دیگر، Windows Defender به صورت اتوماتیک غیر فعال خواهد شد تا با آنتی ویروس نصب شده توسط شما تداخلی عملکردی نداشته باشد. اما آنتی ویروس داخلی ویندوز8 نیز آنتی ویروس بسیار خوبی و قدرتمندی است. بهتر از همه اینکه می توان اطمینان داشت که همه کاربران سیستم از حفاظت همه جانبه آنتی ویروس داخلی ویندوز بهره می برند.

2- قابلیت Early Anti-Malware
این مورد یکی از جدیدترین قابلیت های امنیتی ویندوز8 می باشد. اگر مطالب قبلی گویا آی تی که در زمینه امنیت نوشته شده اند را مطالعه کرده باشید، بارها در مورد بدافزارهایی که قبل از اجرای سیستم عامل کار خود را شروع می کنند، توضیحاتی را ارائه داده ایم. تا قبل از عرضه ویندوز8 ، اگر کامپیوتر شما به یکی از انواع این بدافزارها آلوده می شد، تنها راه استفاده از دیسک های نجات شرکت های امنیتی بود. مثل دیسک نجات کسپرسکی یا ESET و موارد دیگر.

اما با عرضه ویندوز 8 (Windows 8)دیگر نیازی به استفاده از دیسک های نجات نیست. در ویندوز8 قابلیتی به نام Early Anti-Malware وجود دارد که به آنتی ویروس های موجود در سیستم شما این اجازه را می دهد تا قبل از بارگزاری ویندوز، فعالیت خود را شروع کرده و اسکن بخش بوت سیستم را آغاز نمایند. با استفاده از این قابلیت حتی اگر بدافزاری در هنگام بوت سیستم بارگزاری شود، باز هم توسط آنتی ویروس شما گیر خواهد افتاد. Windows Defender به صورت پیشفرض پروسه بوت سیستم را اسکن می کند. اما اگر آنتی ویروس دیگری داشته باشید که از قابلیت ELAM یا همان Early Anti-Malware پشتیبانی کند، اسکن پروسه بوت سیستم به آن آنتی ویروس منتقل خواهد شد.

3- Smart Screen Filter
این قابلیت قبلا در مرورگر اینترنت اکسپلورر اجرایی شده بود. اما ظاهرا با عملکرد خوبی که از خود بروز داده، مایکروسافت را مایل به اجرایی کردن آن در جدیدترین نسخه سیستم عامل خود کرده است. در واقع فیلتر اسمارت اسکرین باعث اسکن فایل های اجرایی می شود که شما از طریق مرورگرهایی مثل اینترنت اکسپلورر، موزیلا فایرفاکس، گوگل کروم و یا برنامه های دیگر آنها را دانلود می کنید. اما روش کار این قابلیت چگونه است؟

هنگامی که شما یک فایل اجرایی با پسوند EXE را از اینترنت دانلود کرده و سعی در باز کردن آن دارید، فیلتر اسمارت اسکرین وارد عمل می شود. این قابلیت امضای فایل مذکور را گرفته و برای سرورهای شرکت مایکروسافت ارسال می کند. اگر فایل مذکور بی خطر تشخیص داده شود (مثل فایل نصاب برنامه هایی نظیر فتوشاپ، آیتونز و سایر برنامه های شناخته شده ی دیگر)، ویندوز با اجرای آن فایل موافقت خواهد کرد. اما اگر پاسخی که از سرورهای مایکروسافت به ویندوز بازگشت داده می شود حاکی از خطرناک بودن فایل داشته باشد، ویندوز مانع از اجرای آن فایل خواهد شد. در صورتی که ویندوز8 متوجه ماهیت فایل شما نشود نیز با نمایش یک پیغام هشدار، از شما درخواست اجازه برای اجرای فایل را خواهد کرد.

4- بوت امن یا Secure Boot
به روش شماره 2 باز گردید. در آنجا گفتیم که بعضی بدافزارها این قابلیت را دارند که قبل از بوت شدن سیستم عامل ، فعالیت خود را شروع کرده و بدین ترتیب از دید آنتی ویروس ها و روتین های امنیتی سیستم عامل پنهان بمانند . در این صورت پاکسازی آنها بسیار مشکل خواهد بود . اما حالا بوت امن یا همان Secure Boot چه کمکی به ما می کند ؟

 بهینه سازی سایت (SEO) چیست؟

بهینه سازی صفحات وب این است که شما در نتایج یک موتور جستجوی بزرگ بیشترین امتیاز را داشته باشید. اهمیت این جستار از انجا ناشی می شود که اکثر مردم از موتورهای جستجو برای رسیدن به مطلب یا فرآورده مورد نظر خویش استفاده میکنند.

شاید بتوان گفت که تقریبا  همه افرادی که با وب آشنایی هر چند کمی دارند، حداقل برای یک بار هم که شده کلمه ی SEO را شنیده اند.

SEO چیست؟

معنای لغوی SEO که مخفف Search Engine Optimization است، بهینه سازی موتور جستجو می باشد. SEO یعنی فرآوری کردن صفحات وبی که برای موتورهای جستجو جالب و فریبنده هستند.

بهینه سازی صفحات وب این است که شما در نتایج یک موتور جستجوی کبیر بیشترین امتیاز را داشته باشید. بهینه سازی وب اهمیت این سوژه از انجا ناشی می شود که اکثر مردم از موتورهای جستجو برای رسیدن به مطلب یا فرآورده باره نظر خود استفاده میکنند. به عنوان نمونه در گوگل و یاهو، اکثر مردم فقط به صفحه ی اول نتایج جستجو نگاه میکنند. بنابراین برای داشتن ترافیک بالا از طرف موتورهای جستجو، این مسئله الزامی است که سایت شما در صفحه ی اول نتایج جستجو قرار گیرد.

علم بهینه سازی موتور جستجو در باره روشهای فنی همانند عنوان صفحه ی مناسب، تگ ها و متا تگ ها، واژه ها کلیدی و عبارات کلیدی و توضیحات پسندیده سایت و رویهمرفته محتوایی که موتورهای جستجو دوست دارند، مطالعه می کند.

در کامپیوترهای جدید ویندوز8 که از UEFI به جای حالت قدیمی بایوس استفاده می کنند، Secure Boot این اطمینان را به شما خواهد داد که تنها نرم افزارهای معتبر می توانند در پروسه بوت سیستم اجرا شوند ( مثل همان آنتی ویروس ها که با قابلیت ELAM می توانند در پروسه بوت سیستم اجرا شوند ) .

در کامپیوترهای فعلی، بدافزارها می توانند بوت لودر مخرب خود را روی سیستم نصب کنند. به نحوی که این بوت لودر مخرب قبل از بوت لودر ویندوز بارگزاری خواهد شد. پس از آن پروسه بوت بدافزار که با عنوان Bootkit هم شناخته می شود شروع خواهد شد. پس از طی شدن این فرآیند، بدافزار مذکور می تواند خود از دید ویندوز و سایر نرم افزارهای امنیتی پنهان شده و همچنان در پس زمینه سیستم به اعمال خراب کارانه خود ادامه دهد. در پی سی های اینتل x86، شما قادر خواهید بود که کلید امنیتی خودتان را به UEFI اضافه کنید. در صورتی که شما اجازه بدهید، قابلیت بوت امن مانع از اجرای بوت لودر لینوکس نخواهد شد.

5- بهبودهای مدیریت حافظه

مایکروسافت در زمینه مدیریت حافظه در ویندوز8 ، عملکرد بسیار خوبی داشته است و مدیریت حافظه در این نسخه از ویندوز به طرز چشمگیری بهبود یافته است. هنگامی که یک حفره امنتی پیدا شود، این بهبودها باعث سخت تر شدن دسترسی به حفره مذکور خواهند شد و امکان اکسپلویتنیگ آن را کاهش می هند. برخی از اکسپلویت هایی که در نسخه های قبلی ویندوز کار می کردند، در هیچ یک از نسخه های ویندوز هشت امکان اجرایی شدن ندارند. البته شرکت مایکروسافت اشاره زیادی به این موارد نکرده است، اما توضیحات کوتاهی در مورد این بهبودها را می توانید در ادامه مطالعه کنید:

* ASLR یا همان Address Space Layout Randomization به بخش های دیگر ویندوز نیز گسترش یافته است و به صورت تصادفی داده ها و کدها را در حافظه سیستم انتقال می دهد تا اکسپلویتینگ حفره ها را مشکل تر کند.

* سیستم کاهش خطر که قبلا در مقابل برنامه های ویندوزی از آنها استفاده میشد، حالا در هسته ویندوز8 نیز به کار گرفته شده است تا باروتکیت های سطح کرنل مقابله کند.

* در ویندوز8 بخشی به نام Windows Heap قرار دارد که برنامه های اجرا شده در سیستم، حافظه ی مورد نظرشان را از آنجا دریافت می کنند. در ویندوز ایت این بخش مجهز به چک های امنیتی اضافه ای شده است تا با تکنینک های اکسپلویتینگ مقابله کند.

* مرورگر اینترنت اکسپلورر 10 بهبودهای زیادی یافته است. به نحوی که در مقابل 75 % از آسیب پذیری های امنیتی که در دو سال گذشته گزارش شده اند، مقاومت کرده و اکسپلویتینگ آنها را مشکل تر می کند.

6- اجرای اپلیکیشن های جدید در حالت Sandbox

ممکن است زیاد در مورد Sandbox یا ” جعبه شنی ” چیزی نشنیده باشید. ما در اینجا به صورت مختصر به این مورد اشاره خواهیم کرد.

در واقع سند باکس یک سیستم حفاظتی قدرتمند است که این روزها در اکثر برنامه ها به کار گرفته می شود. به عنوان مثال مرورگرها. اما این سیستم حفاظتی به صورت دقیق چکار می کند؟ سند باکس در واقع یک محیط بسته ایجاد می کند تا اگر یک برنامه مخرب بود و یا محتوایی که از طریق آن به کامپیوتر شما راه پیدا کرده است مخرب باشد، مشکلی متوجه سیستم شما نشود. به عنوان مثال برنامه ای را از اینترنت دانلود می کنید. اما به سالم یا مخرب بودن آن شک دارید. در این حالت چکار می کنید؟ آن برنامه را اجرا می کنید یا بی خیالش می شوید؟ بهترین کار این است که آن را در محیط سند باکس اجرا کنید. با این کار حتی اگر آن برنامه مخرب هم باشد، مشکلی پیش نخواهد آمد. از معروف ترین برنامه ها برای پیاده سازی حالت سند باکس می توان به Sandboixe اشاره کرد.

اما باز گردیم به ویندوز 8 (Windows 8) و تکنولوژی سند باکس به کار گرفته شده در آن. برنامه هایی که از رابط کاربری مترو استفاده می کنند، در محیط سند باکس اجرا خواهند شد و دسترسی های شان به بخش های مختلف سیستم شما محدودتر می شود. البته نه اینکه فکر کنید عملکرد آنها نیز کاهش می یابد. به هیچ وجه. در عین حال که عملکرد آنها کاهش پیدا نمی کند، امنیت آنها نیز بالاتر خواهد رفت. اما در حالت دسکتاپ، برنامه ها دسترسی کاملی به بخش های مختلف سیستم شما خواهند داشت.

اگر شما یک بازی را از اینترنت دانلود کرده و نصب کنید، ممکن است که یک درایور روی سیستم شما نصب شود. یا اینکه فایل های شما از هر جای هارد دیسک خوانده شوند و یا حتی یک بدافزار روی سیستم شما نصب شود. حتی اگر برنامه ها توسط User Account Control اجرا شده و اعتبار محدودی به آنها تعلق بگیرد، آنها معمولا با سطوح دسترسی مدیر سیستم اجرا شده و در هنگام نصب، هر کاری که بخواهند را انجام می هند. البته وجود یک آنتی ویروس می تواند تا حدودی جلوی این مشکلات را بگیرد.

اما برنامه های ویندوز 8 ( منظور برنامه های جدید و سازگار با اینترفیس مترو است ) که از طریق فروشگاه ویندوز نصب می شوند ، دسترسی محدودی به سیستم خواهند داشت. آنها نمی توانند در حالت پس زمینه اجرا شده و یا کلیدهای فشرده شده توسط شما را ذخیره کنند. مانند کاری که برنامه های تحت دسکتاپ می توانند انجام داده و شماره کارت اعتباری و کلمه عبور آن را ذخیره کنند . همچنین این برنامه ها به همه فایل های شما دسترسی نخواهند داشت. برنامه های جدید ویندوز8 نیز فقط از طریق فروشگاه ویندوز قابل نصب می باشند که همین مورد کار را برای بدافزارها سخت تر می کند. چون بدافزارهایی که قصد داشته باشند با ظاهر جدید به استقبال کاربران بروند، باید ابتدا در فروشگاه ویندوز تحت بررسی کارشناسان و سیستم های امنیتی مایکروسافت قرار بگیرند.

 
در پایان باید گفت که قطعا ویندوز8 از ویندوز 7 امن تر است. وجود آنتی ویروس یکپارچه با سیستم عامل، بوت امن، سیستم بررسی فایل ها با استفاده از بازخوردهای کاربران سراسر جهان و موارد دیگر مهر تاییدی بر این مدعاست. بهبودهای بوجود آمده در سطوح پایین سیستمی نیز به سود همه کاربران خواهد بود حتی حرفه ای ها.

همانطور که می‌دانید PDF یک فرمت جامعی است که با اهداف زیادی به وجود آمده است. یکی از ویژگی‌های این فرمت امنیت بالای آن و از دست ندادن اطلاعات می‌باشد و این در حالیست که در سایر سیستم‌های نگه داری منابع، امکان از دست دادن اطلاعات بسیار زیاد بوده است. علاوه بر آن قابلیت ویرایش فایل‌های PDF نیز یکی از بزرگترین تفاوت‌های این فرمت با سند چاپی می‌باشد. در این بین بسیاری از نرم افزار‌های پی دی اف خوان وجود دارند که از مطرح ترین آنها می‌توان به Adobe Reader اشاره نمود که به صورت اکثریت، کاربران جهت تماشای اسناد از این برنامه استفاده می‌نمایند. اما می‌توان گفت که بسیاری از کاربران هنوز هم با برخی قابلیت‌های این ابزار آشنایی ندارند.

یکی از این ویژگی‌ها، حالت مطالعه در شب است. همانطور که از اسمش پیداست، این ویژگی به شما کمک خواهد کرد تا پس از غروب خورشید که ممکن است نور کافی وجود نداشته باشد، صفحه نمایش شما مناسب نور شب تنظیم شود. چرا که صفحه ی کاملاً روشن در نور روشن موجب می‌شود تا چشمان شما خسته شده و به مرور زمان ضعیف شوند.

در این ترفند قصد داریم تا با یکدیگر نحوه استفاده از حالت مطالعه در شب را بر روی نرم افزار پی دی اف خوان Adobe Reader مرور نماییم

مرحله اول: ابتدا یک فایل پی دی اف را با استفاده از نرم افزار Adobe Reader اجرا کنید. سپس از طریق زبانه Edit، وارد بخش Preferences شوید. در پنجره باز شده بر روی تب Accessibility کلیک کرده و گزینه Replace Document Colors را به حالت فعال درآورید.

تنظیم حالت مطالعه در شب مخصوص فایل های PDF

مرحله دوم: سپس کافیست تیک گزینه Use High-Contrast colors را زده و از گروه‌های رنگی موجود یک گزینه را انتخاب نمایید.
اگر دیدید که رنگ‌بندی‌های موجود نمی‌توانند موجب راحتی شما شوند، کافیست تا تیک گزینه Use High-Contrast colors را به گزینه Custom color تغییر داده رنگ صفحه و نوشته را تغییر داده تا با تیره شدن پس زمینه اسناد، چشمان شما از نیروی کمتری استفاده نماید.

استفاده از حالت مطالعه در شب بر روی نرم افزار پی دی اف خوان Adobe Reader

چگونه پورت USB-C را به کامپیوتر اضافه کنیم

USB-C در حال تبدیل شدن به یک استاندارد برای اتصال لپتاپ‎ها و دستگاه‎های موبایل است. اگر لپ‎تاپ یا کامپیوتر دسکتاپ شما به این پورت مجهز نباشد، باید به فکر روش جایگزینی برای اضافه کردن پورت‌های USB-C به کامپیوتر خود باشید. شما می‌توانید از کابل و مبدل مربوط به این کار و یا یک اسلات توسعه استاندارد PCI-E برای اضافه کردن یک کارت مجهز به این پورت‌های جدید استفاده کنید و یا از کیس‎هایی استفاده کنید که این پورت‌ها روی آن تعبیه شده باشد.

اضافه کردن پورت‌های USB-C به کامپیوتر شخصی کار نسبتا ساده‎ای است. شما می‌توانید از یک اسلات توسعه استاندارد PCI-E برای اضافه کردن یک کارت مجهز به این پورت‌های جدید استفاده کنید و یا از کیس‎هایی استفاده کنید که این پورت‌ها روی آن تعبیه شده است. در مورد لپ‎تاپها موضوع کمی‌ متفاوت است، در اینجا شما باید به سراغ مبدل‎های مخصوص یا کابل‎های تبدیل بروید.

گزینه‎های در دسترس برای کاربران لپ‎تاپ

اگر لپ‎تاپ شما به پورت USB-C مجهز نیست و شما به آن نیاز دارید، ساده‎ترین روش برای انجام آن یک کابل مبدل است. کابل‎های USB-A به USB-C (همان‎هایی که از کانکتور مستطیل استفاده می‌کنند) در انواع نری و مادگی موجود هستند. در واقع اگر دستگاه جدید شما مثل اکثر تلفن‎های اندروید جدید تنها از طریق USB-C متصل می‎شود، این احتمال وجود دارد که یک کابل C-to-A همراه آن باشد. همچنین شما می‌توانید این کابل را از فروشگاه‎های لوازم الکترونیکی تهیه کنید.

 کابل‎های USB-A به USB-C در انواع نری و مادگی موجود هستند

وقتی از این کابل‎ها برای مواردی غیر از شارژ کردن استفاده می‌کنید، اطمینان حاصل کنید که آنها را به یک پورت USB 3.0 متصل کنید. این شماره ارتباطی با نوع پورت‌های A و C ندارد و نشان دهنده نسخه Universal Serial Bus است و آن حروف مشخص کننده ظاهر و نوع اتصال دیجیتال یک کانکتور است. نسخه 3.0 در مقایسه با استاندارد قدیمی‌‎تر 2.0 سرعت بسیار بیشتری را ارائه می‌کند. پورت‌های 3.0 معمولا با کانکتورهای آبی رنگ ارائه می‌شوند تا قابل تشخیص باشند. نماد زیر نیز نشانگر یک پورت USB 3.0 است.

اضافه کردن پورت‌ USB-C

تمام کابل‎های USB-C باید از سرعت 3.0 پشتیبانی کنند و از طرفی با پورت‌های 2.0 نیز سازگار هستند. بعضی از کابل‎های USB-C ارزان قیمت نیز هستند که تنها با استاندارد قدیمی‌ 2.0 سازگار هستند. بنابراین در زمان خرید بررسی کنید که این کابل‎ها از سرعت تبادل داده بالا پشتیبانی کنند.

اضافه کردن پورت‌ USB-C به کامپیوتر

گزینه بعدی برای امکان دسترسی به پورت USB-C استفاده از یک مبدل است که کاملا شبیه به همان کابل A-to-C عمل می‌کند، اما جمع و جور است و به گونه‎ای طراحی شده تا بتوانید آن را به انتهای کابل‎های USB-C-to-C خود متصل کنید.

مسلما اگر یک پورت USB 3.0 آزاد داشته باشید از این راهکارها برای کامپیوتر دسکتاپ خود نیز می‌توانید استفاده کنید. اما اگر پورت آزاد ندارید و دست به آچار هم هستید گزینه‎های بهتری هم وجود دارد.

گزینه‎های در دسترس برای کاربران دسکتاپ

طراحی کامپیوترهای دسکتاپ بسیار انعطاف پذیرتر در نظر گرفته شده است. علاوه بر امکان استفاده از کابل و مبدل معرفی شده در بالا، کاربران کامپیوترهای دسکتاپ می‌توانند با کارتهای جدید یا گجت‎های توسعه قابل نصب در شکاف درایو گزینه‎های بیشتری در اختیار داشته باشند.

اضافه کردن پورت‌های USB-C به کامپیوتر

از یک کارت توسعه برای اضافه کردن پورت‌های پشتی استفاده کنید

اگر مادربورد شما یک اسلات توسعه استاندارد PCI-E آزاد داشته باشد، شما می‌توانید از یک کارت توسعه برای اضافه کردن پورت‌های USB-C به پشت کامپیوتر خود استفاده کنید. برای این کار باید کیس خود را باز کنید و محافظ شیار اسلات توسعه را نیز از کیس جدا کنید، سپس یک کارت جدید را مستقیما به مادربورد متصل کنید.

اضافه کردن پورت‌ USB-C

از یک پنل مبدل برای اضافه کردن پورت‌های جلویی استفاده کنید

اگر کیس شما یک شیار 3.5 اینچ (اندازه فلاپی دیسک) یا 5.25 اینچ (اندازه هارد درایو) آزاد دارد، می‌توانید پورت‌های USB-C را به جلوی کیس خود نیز اضافه کنید. در بازار پنل‎های مبدل 3.5 یا 5.25 وجود دارد که می‌توانید با قیمتهای نسبتا ارزان آنها را خریداری کنید. آنها به پورت 19/20 پین پنل جلویی روی مادربورد متصل می‌شوند و برای تامین برق خود از اتصال SATA مادربورد استفاده می‌کنند. کانکتور پنل جلویی در اغلب مادربوردهای جدید چیزی شبیه به این است:

موضوعی که در هنگام خرید این پنل‎ها باید در نظر داشته باشید این است که آنها از پورت‌های استاندارد USB  نیز پشتیبانی کنند. این به دلیل آن است که بعد از این که شما این پنل را به مادربورد متصل می‌کنید پورت‌های USB داخلی کیس شما دیگر کار نخواهد کرد. بسیاری از پنل‎های موجود در بازار علاوه بر پورت Type C و تعدادی پورت USB حتی به پورت‌هایی برای شارژ سریع نیز مجهز هستند.

اگر اهل تنوع هستید کیس خود را عوض کنید

اگر می‌خواهید کامپیوتر شما از همان ابتدا و بدون دردسر به پورت USB-C مجهز باشد می‌توانید یک ارتقا اساسی انجام داده و کیس کامپیوتر خود را تعویض کنید. این روزها دیگر اغلب کیس‎های جدید موجود در بازار از ورودی USB-C در قسمت جلویی برخوردار هستند.

و در انتها، اگر از یک سیستم خیلی قدیمی‌ استفاده می‌کنید می‌توانید مادربورد کامپیوتر خود را نیز ارتقا دهید. خیلی از مدل‎های جدید در پنل ورودی / خروجی خود به یک یا چند پورت USB-C مجهز هستند. البته با تعویض مادربورد باید CPU و RAM خود را نیز ارتقا دهید و در نهایت باید یک بار دیگر سیستم عامل را نیز نصب کنید.

معمولا یکی از پورت‌های پاوربانک با آمپر کمتری طراحی می‌شود که پاسخ‌گوی نیاز دستگاه‌های کوچک مانند mp4 است. پورت‌های دیگر با آمپر بالاتر ساخته می‌شوند تا بتوانند گوشی و یا تبلت را با سرعت بالاتری شارژ کنند؛ اما در صورتی که هم‌زمان چندین دستگاه را به پاوربانک متصل کنید، معمولا جمعا آمپر کمتری نسبت به مجموع آمپر پورت‌ها دریافت می‌کنید.

اگر جز دسته افرادی هستید که دائما به سفر می‌روید یا در طول روز در مکان‌هایی هستید که به برق دسترسی ندارید، حتما بارها با تمام شدن شارژ باتری گوشی خود مواجه شده‌اید. زیاد شدن قطع برق در این ایام هم شرایط را بدتر کرده است. از این رو بیش از هر زمان دیگری نیاز به خرید پاور بانک احساس می‌شود.

با انتخاب پاور بانک اشتباه، ممکن است دستگاه‌تان آسیب ببینید یا این که هزینه اضافی کرده باشید بدون این که نیازتان برطرف شود. ممکن است بدون اطلاع از ظرفیت باتری گوشی یا تبلت، پاور بانکی را انتخاب کنید که تنها یک بار می‌تواند گوشی شما را شارژ کند و یا اینکه حتی سرعت شارژ پاور بانک به اندازه‌ای کند باشد که ساعت‌ها برای شارژ گوشی به زمان نیاز داشته باشید. در هیچ کدام از این موارد مشکل از پاور بانک نیست بلکه مشکل از انتخاب اشتباه است. بنابراین قبل از خرید پاور بانک بهتر است به این نکات توجه کنید.

سرعت شارژ دستگاه با استفاده از پاوربانک هم اهمیت بسیاری دارد

پاور بانکی با ظرفیت مناسب انتخاب کنید

ظرفیت، اولین و مهم‌ترین فاکتوری است که هنگام خرید پاور بانک باید به آن توجه کنید. در واقع برای تعیین ظرفیت مناسب پاور بانک باید توجه کنید که با یک شارژ کامل پاور بانک، چند بار می‌توانید گوشی خود را شارژ کنید.

پاوربانک‌ها با ظرفیت‌های حداقل 5000 و تا حداکثر 80000 میلی‌آمپری در بازار موجود هستند. انتخاب ظرفیت مناسب پاوربانک کاملا به نیازتان برمی‌گردد. برای نمونه اگر یک گوشی با باتری 3000 میلی‌آمپری دارید و می‌خواهید برای سفری یک یا دو روز باتری مورد نیاز گوشی را تامین کنید، یک پاوربانک 10000 میلی‌آمپری پاسخ‌گوی نیازتان است، اما در صورتی که می‌خواهید لپ تاپ خود را با پاوربانک شارژ کنید باید به فکر خرید پاور بانک حداقل 30000 میلی‌آمپری باشید. به عنوان نمونه یکی از پرظرفیت‌ترین پاوربانک‌های موجود در بازار پاور بانک انکر 26800 میلی‌آمپر ساعت مدل POWERCORE است.

بنابراین قبل از خرید پاور بانک حتما ظرفیت باتری گوشی و یا سایر وسایل دیجیتالی که قصد دارید با پاوربانک آن‌ها را شارژ کنید را در نظر بگیرید تا بتوانید پاوربانکی با ظرفیت مناسب انتخاب کنید.

ظرفیت واقعی پاوربانک با ظرفیت اسمی آن متفاوت است

ظرفیتی که برای پاوربانک‌ها مشخص می‌شود ظرفیت اسمی است و هیچ پاوربانکی در اصل ظرفیتی برابر با ظرفیت اسمی خود را ارائه نمی‌دهد. بسیاری از پاوربانک‌ها دارای راندمان 70 تا 80 درصد هستند به این معنا که تنها می‌توانند 70 تا 80 درصد از ظرفیت اسمی خود ارائه دهند یعنی یک پاوربانک 10000 میلی‌آمپری تقریبا ظرفیتی حدود 7000 تا 8000 میلی‌آمپر دارد. البته برخی از پاوربانک‌ها هم ادعای داشتن راندمان 90 درصدی را دارند. به هر ترتیب هنگام خرید پاور بانک بیشتر از ظرفیت اسمی، به ظرفیت واقعی پاوربانک توجه کنید.

ظرفیت، اولین و مهم‌ترین فاکتوری است که هنگام خرید پاور بانک باید به آن توجه کنید

اندازه و وزن پاور بانک مهم است

پاوربانک‌ها را معمولا برای استفاده در مکان‌هایی که پریز برق موجود نیست، مثلا در مسیر رفت‌وآمد و یا در مسافرت و … استفاده می‌کنیم. در همه این شرایط‌ پاوربانک را همراه خود حمل می‌کنیم بنابراین اندازه و وزن پاوربانک بسیار مهم می‌شود.

وزن پاوربانک با توجه به ظرفیتش بالا می‌رود بنابراین اگر پاوربانکی کم‌ظرفیت برای مسیر رفت‌وآمد خود نیاز دارید، می‌توانید توقع یک پاوربانک کوچک که حتی در جیب هم جا می‌شود را داشته باشید؛ اما در صورتی که پاوربانکی با ظرفیت بالا مثلا برای شارژ لپ تاپ و یا برای سفرهای طولانی مدت نیاز دارید، مطمئنا با پاوربانک‌های کوچکی مواجه نخواهید بود.

از تناسب آمپر پاوربانک با آمپر دستگاه‌هایتان مطمئن شوید

در کنار ظرفیت، سرعت شارژ دستگاه با استفاده از پاوربانک هم اهمیت بسیاری دارد. آمپر، فاکتوری است که نشان می‌دهد پاوربانک با چه سرعتی گوشی یا سایر دستگاه‌های دیجیتالی را شارژ می‌کند. پاوربانک‌های معمولی آمپری بین 1 تا 3.5 دارند اما هر چه میزان آمپر یک پاوربانک بالاتر باشد، سرعت شارژ دستگاه شما هم بالاتر می‌رود. البته در صورتی این اتفاق می‌افتد که گوشی یا تبلت شما بتواند از این آمپر پشتیبانی کند. اگر گوشی شما نمی‌تواند آمپر بالایی را پشتیبانی کند، خرید پاور بانکی که آمپر بالایی ارائه می‌دهد تاثیری در سرعت شارژ گوشی ندارد.

 نکات خرید پاور بانک

از روی شارژر، آمپر دستگاه خود را بخوانید

معمولا یکی از پورت‌های پاوربانک با آمپر کمتری طراحی می‌شود که پاسخ‌گوی نیاز دستگاه‌های کوچک مانند mp4 است. پورت‌های دیگر با آمپر بالاتر ساخته می‌شوند تا بتوانند گوشی و یا تبلت را با سرعت بالاتری شارژ کنند؛ اما در صورتی که هم‌زمان چندین دستگاه را به پاوربانک متصل کنید، معمولا جمعا آمپر کمتری نسبت به مجموع آمپر پورت‌ها دریافت می‌کنید.

گذشته از سرعت شارژ دستگاه، برخی معتقدند که آمپر نامتناسب با گوشی، چه کمتر و چه بیشتر، در طولانی مدت به باتری گوشی آسیب می‌رساند. البته برخی از پاوربانک‌ها به صورت اتوماتیک آمپر خروجی خود را با آمپر مناسب با باتری گوشی تنظیم می‌کنند.

برخی دیگر هم دکمه‌ای برای تنظیم خروجی کم، برای شارژ دستگاه‌هایی مانند می بند و هدست بلوتوث دارند. پاوربانک شیائومی 10000 میلی‌آمپر ساعت مدل POWER BANK 2 یکی از همین نوع پاوربانک‌ها است. با انتخاب این دسته از پاوربانک‌ها هر دو نگرانی درباره سرعت شارژ گوشی و آسیب رسیدن به باتری آن از بین می‌رود.

با پاوربانک‌های چند پورته، چند دستگاه را هم‌زمان شارژ کنید

فرض کنید به سفری خانوادگی رفته‌اید و می‌خواهید چندین گوشی را هم‌زمان شارژ کنید. یا این که می‌خواهید گوشی، هدست، می بند و … را در آن واحد با هم شارژ کنید. در این شرایط پاوربانکی که تنها یک پورت داشته باشد کافی نیست. بنابراین بهتر است به فکر خرید پاور بانکی با 2 یا 3 پورت باشید.

به‌روزرسانی آوریل 2018 ویندوز 10 ویژگی‌های امنیتی جدیدی تحت عناوین "Core Isolation" و "Memory Integrity" را در دسترس همه کاربران قرار داده است. این دو ویژگی از روش امنیت مبتنی بر مجازی‌سازی برای محافظت از فرآیندهای هسته سیستم‌عامل در برابر دست‌کاری و خراب‌کاری استفاده می‌کنند. هرچند که قابلیت محافظت از حافظه به‌صورت پیش‌فرض برای افرادی که ارتقاء می‌ دهند غیرفعال است.

ویژگی Core Isolation چیست؟

ویژگی امنیت مبتنی بر مجازی‌سازی (VBS) به‌عنوان بخشی از "Device Gaurd" و تنها برای نسخه Enterprise ویندوز 10 در دسترس بود. اما در به‌روزرسانی آوریل 2018، قابلیت Core Isolation امنیت مبتنی بر مجازی‌سازی را در تمام نسخه‌های ویندوز 10 گنجانده است.

برخی از امکانات Core Isolation به‌صورت پیش‌فرض در آن دسته از پی‌سی‌های ویندوز 10 که دارای مشخصات سخت‌افزاری و فریم‌ور موردنیاز مانند پردازنده 64 بیت و چیپ TPM 2.0 هستند فعال است. علاوه بر این، پی‌سی شما حتما باید از فناوری‌های مجازی‌سازی اینتل VT-x و AMD-V پشتیبانی کند. اگر این شرایط فراهم باشد این ویژگی در بخش تنظیمات UEFI دستگاه فعال شده است.

در این حالت و در شرایطی که این ویژگی‌ها فعال شده باشند، ویندوز از قابلیت‌های مجازی‌سازی سخت‌افزار برای ساخت یک منطقه امن از حافظه سیستم که مستقل از سیستم‌عامل معمولی دستگاه است اقدام می‌کند. ویندوز می‌تواند فرآیندهای سیستمی و نرم‌افزار امنیتی را در این منطقه امن اجرا کند. در نتیجه فرآیندهای مهم سیستم‌عامل از دست‌کاری‌ها و خراب‌کاری‌هایی که خارج از منطقه امن صورت می‌گیرند مصون می‌مانند.

حتی اگر در حال حاضر بدافزاری روی پی‌سی اجرا شود که بتواند به فرآیندهای ویندوز آسیب برساند، امنیت مبتنی بر مجازی‌سازی لایه اضافه‌ای از محافظت است که از آن‌ها در برابر حملات مراقبت می‌کند.

ترفندهای ویندوز 10

ویژگی Memory Integrity چیست؟

این ویژگی که در رابط ویندوز 10 به‌عنوان "Memory Integrity" شناخته می‌شود در اسناد مایکروسافت با نام "Hypervisor protected Code Integrity" با سرنام "HVCI" شناخته می‌شود.

در پی‌سی‌هایی که به‌روزرسانی آوریل 2018 را دریافت کرده‌اند، Memory Integrity به‌صورت پیش‌فرض غیرفعال است اما شما می‌توانید فعال‌اش کنید. البته در نصب‌های جدید ویندوز 10 این ویژگی نیز به‌صورت پیش‌فرض فعال است.

در واقع Memory Integrity زیرمجموعه‌ای از Core Isolation است. ویندوز معمولا برای درایورهای دستگاه به امضاهای دیجیتالی و سایر کدهایی که در مود سطح پایین کرنل ویندوز اجرا می‌شوند نیاز دارد. این مسئله باعث می‌شود تا نگرانی از بابت حمله بدافزار و دست‌کاری در آن‌ها وجود نداشته باشد. وقتی این ویژگی فعال می‌شود، "Code Integrity Service" در داخل ویندوز در کانتینر محافظت شده hypervisor که توسط Core Isolation ساخته شده اجرا می‌شود. در نتیجه احتمال این‌که بدافزار بتواند در کدهای Integrity دست‌کاری کند و به کرنل ویندوز دسترسی داشته باشد غیرممکن می‌شود.

مشکلات ماشین مجازی

از آن‌جایی که Memory Integrity از سخت‌افزار مجازی‌سازی سیستم استفاده می‌کند، با برنامه‌های ماشین مجازی مانند VirtualBox یا VMWare سازگاری ندارد. زیرا در یک زمان تنها یک اپلیکیشن می‌تواند از این سخت‌افزار استفاده کند.

اگر برنامه ماشین مجازی را روی سیستمی نصب کنید که Memory Integrity در آن فعال شده، ممکن است با پیامی مانند اینتل VT-X یا AMD-V فعال نشده یا در دسترس نیست روبرو شوید. اگر Memory Protection در سیستم فعال شده باشد ممکن است در VirtualBox با پیام خطای "Raw-mode is unavailable courtesy of Hyper-V" روبرو شوید.

اما چطور باید این خطا ها را رفع کنیم؟

بررسی و حل اصولی هر کدام از این خطاها ملزم به انجام تنظیمات ٬ نصب پلاگین ها و انجام تغییراتی در وبسایت شماست. همچنین سرویس جی تی متریکس حائز سیستم رتبه دهی است که از A تا F به وبسایت شما رتبه سرعت خواهد داد. این رتبه دهی در دو دسته pagespeed که مربوط به سرعت وبسایت شماست و YSlow (که چرایی افت سرعت وبسایت شما را ذکر می کند) به سایت شما نسبت دیتا می شود. فلذا باید کوشش کنیم در هر دو تقسیم رتبه A یا B را کسب کنیم. همانند تصویر زیر:

میهن وردپرس در جی تی متریکس

تاثیر سرعت سایت در سئو

علاوه بر این یکی از فاکتور های اساسی سئو از نظر گوگل٬ سرعت لود وبسایت شماست. گوگل عملا با تاسیس سرویس pagespeed insights تاکید بر اهمیت سرعت وبسایت ها در سئو دارد و نظر به اینکه گوگل خواستار راحتی کاربر جستجوگر و رسیدن به بهترین نتیجه در سریعترین زمان ممکن است٬ بی گمان وبسایت هایی با سرعت لود بالاتر را در صدر نتایج خود نمایش خواهد داد.

تاثیر سرعت سایت در سئو

در این تعلیم چه می کنیم؟

در تعلیم افزایش سرعت سایت وردپرس٬ نحوه ی افزایش سرعت سایت بصورت کاملا عملی یک وبسایت را از عقیده سرعت بهینه خواهیم کرد. در ابتدای تعلیم ٬ وبسایت مورد نظر رتبه F را در gtmetrix کسب کرده و مدت موعد لود کامل وبسایت ۱۳ ثانیه بود! اما بعد از اتمام موارد لازم این وبسایت به رتبه A رسید و مدت زمان لود آن به ۴ ثانیه کاهش یافت! یعنی تنها با صرف کمتر از ۱ ساعت وقت توانستیم ۹ ثانیه در باز شدن هر صفحه صرفه جویی کنیم. حال اگر این وبسایت فقط ۱۰۰۰ تن بازدید کننده در روز داشته باشد و هر کاربر ۱۰ صفحه از وبسایت را مفتوح کند در پایان یومیه ۹۰۰۰۰ ثانیه در وقت کاربران سایتمان صرفه جویی کرده ایم! این یعنی درمان تجربه کاربری!

در هر صورت، اگر نرم‌افزار ماشین مجازی شما به مشکل برخورد کرد باید برای استفاده از آن Memory Integrity را غیرفعال کنید.

چرا به‌صورت پیش‌فرض غیرفعال است؟

ویژگی اصلی Core Isolation نباید مشکلی ایجاد کند. این ویژگی روی تمام پی‌سی‌های ویندوز 10 که بتوانند از آن پشتیبانی کنند فعال شده و هیچ رابطی برای غیرفعال کردن آن نیست.

با این‌حال، محافظت Memory Protection می‌تواند برای بعضی از درایورها یا اپلیکیشن‌های سطح پایین ویندوز مشکلاتی را به‌وجود بیاورد. به‌همین دلیل است که در به‌روزرسانی‌های جدید به‌صورت پیش‌فرض غیرفعال است. مایکروسافت هم‌چنان در حال تشویق توسعه دهندگان و سازندگان دستگاه‌ها به ساخت درایورها و نرم‌افزارهایی است که سازگار باشند، برای همین روی پی‌سی‌های جدید و نصب‌های تازه ویندوز 10 به‌صورت پیش‌فرض فعال است.

اگر یکی از درایورهایی که پی‌سی شما برای بوت شدن به‌آن نیاز دارد با Memory Protection ناسازگاری داشته باشد، ویندوز 10 بی سرو‌صدا آن را غیرفعال می‌کند تا پی‌سی به‌درستی بوت شود و کار کند. 

اگر بعد از فعال کردن Memory Protection شاهد مشکلات دیگر در سایر دستگاه‌ها یا عدم اجرای درست نرم‌افزارها بودید، مایکروسافت پیشنهاد می‌کند که به‌دنبال به‌روزرسانی‌های خاص برای آن درایور و اپلیکیشن ویژه باشید. اگر هیچ به‌روزرسانی پیدا نکردید چاره‌ای جز غیرفعال کردن Memory Protection ندارید.

همان‌طور که در بالا گفتیم، Memory Integrity با برخی از اپلیکیشن‌هایی که نیاز به‌دسترسی ویژه به سخت‌افزار مجازی‌سازی سیستم مانند برنامه‌های ماشین مجازی دارند سازگاری ندارد. 

چگونه Core Isolation Memory Integrity را فعال کنیم؟

شما می‌توانید از طریق اپلیکیشن Windows Defender Security Center متوجه شوید که آیا Core Isolation فعال است یا نه. هم‌‌چنین می‌توانید Memory Protection را فعال یا غیرفعال کنید. این ابزار در به‌روزسانی رداستون 5 که در پاییز 2018 منتشر می‌شود به "Windows Security" تغییر نام می‌دهد.

برای باز کردن آن، در منوی استارت دنبال "Windows Defender Security Center" بگردید یا این‌که به‌مسیر Settings > Update & Security > Windows Security > Open Windows Defender Security بروید.

در Security Center روی آیکون "Device Security" کلیک کنید.

اگر Core Isolation فعال باشد، پیام "Virtualization-based security is running to protect the core parts of your device" را می‌بینید.

برای فعال یا غیرفعال کردن Memory Protection روی لینک Core Isolation Details کلیک کنید.

این صفحه به‌شما نشان می‌دهد که آیا Memory Integrity فعال است یا نه. این تنها گزینه فعلی در این قسمت است.

برای فعال کردن Memory Integrity، سوییچ را "On" کنید. اگر به مشکلات نرم‌افزاری یا دستگاه‌ها برخورد کردید و نیاز به غیرفعال کردن این ویژگی داشتید، به این صفحه برگردید و سوییچ را "Off" کنید.

به‌شما گفته می‌شود که سیستم باید ریستارت شود، زیرا تغییرات فقط بعد از ریستارت شدن سیستم اعمال می‌شوند.

اگر می‌خواهید همزمان دو اپلیکیشن را با هم اجرا کرده و در یک صفحه ببینید، سیستم عامل macOS این امکان را به شما می‌دهد که از ویژگی تقسیم صفحه نمایش در مک استفاده کنید. در ادامه نحوه انجام این کار توصیف می‌شود.

سیستم‌عامل macOS ویژگی کاربردی را برای کاربران خود ارائه می‌کند که به‌واسطه آن می‌توان دو اپلیکیشن را در کنار هم دید. اگر می‌خواهید کارهای خود را به طور موثرتری انجام داده و یا هنگام گشت و گذار در وب، مولتی تسکینگ را به صورت راحت‌تری انجام دهید، این ویژگی برای شما بسیار مفید خواهد بود. با ما همراه باشید تا با هم بررسی کنیم چگونه می‌توانید در مک خود صفحه نمایش را به دو بخش، تقسیم کنید.

تقسیم صفحه نمایش برای دو اپلیکیشن در سیستم عامل مک

تقسیم صفحه نمایش به دو قسمت در مک به چه شکل انجام می گیرد؟

1- بر روی گزینه فول اسکرین که در گوشه بالا سمت چپ قرار دارد، کلیک کرده و آن را نگه دارید.

2- وقتی نیمی از صفحه نمایش آبی شد، پنجره خود را به سمت راست یا چپ کشیده و اجازه دهید اپلیکیشن اجرا شود.

3- پنجره دیگری را که می‌خواهید آن را در نیمه دیگر صفحه نمایش خود ببینید، انتخاب کرده و بر روی آن کلیک کنید.

4- برای آنکه از حالت نمایش دوقسمتی خارج شوید، کلید «ESC» (یا دکمه روی تاچ‌بار) را فشار دهید و یا با موس خود به بالای صفحه نمایش رفته و روی گزینه فول اسکرین کلیک کنید.

5- اگر می‌خواهید اپلیکیشن دوم را که در حالت نمایش دو قسمتی قرار دارد  به سایز قبلی خود برگردانید، مراحل بالا را انجام دهید.

اگر می‌خواهید از این ویژگی تقسیم صفحه نمایش برای دو اپلیکیشن که یکی در حالت فول اسکرین قرار دارد و دیگری نه، استفاده کنید، با به کار بردن Mission Control، اپلیکیشن دوم را روی تصویر بند انگشتی اپلیکیشن فول اسکرین، بکشید.

سیستم‌های‌عامل مختلف هر کدام با توجه به سیاست‌های خود نرم‌افزارهایی را برای انجام برخی از متداول‌ترین کارها به‌صورت پیشفرض در اختیار شما قرار می‌دهند.

مثلا در سیستم‌عامل مک، مرورگر سافاری، در سیستم‌عامل لینوکس، مرورگر فایرفاکس و در سیستم‌عامل کروم، مرورگر کروم روی دستگاه نصب می‌شود و ابزارهای دیگری همچون واژه‌پرداز مایکروسافت نیز از جمله برنامه‌هایی است که به‌صورت پیشفرض در ویندوز نصب شده است.

گاهی کاربران از این انتخاب‌های پیشفرض راضی هستند و گاهی نیز این انتخاب‌ها باید به سلیقه کاربر تغییر کنند.

برای تغییر ابزارهای پیشفرض در سیستم‌عامل ویندوز، عملیات نسبتا ساده‌ای باید طی شود. این عملیات عبارت است از:

از پایین - سمت چپ روی لوگوی ویندوز کلیک کرده و در ادامه روی آیکون تنظیمات که به شکل یک چرخ‌دنده است، کلیک کنید.

روی گزینه Apps کلیک کنید.

از میان گزینه‌های موجود در سمت چپ، گزینه Default Apps را انتخاب کنید.

حالا فهرستی از اپلیکیشن‌هایی که برای انجام امور متداول در ویندوز انتخاب شده‌اند در اختیار شما قرار می‌گیرد. با کلیک روی هریک از اپلیکیشن‌ها، فهرستی از دیگر اپلیکیشن‌ها با عملکرد مشابه که در ویندوز نصب شده در اختیار شما قرار خواهد گرفت. روی هریک از گزینه‌های دلخواه کلیک کنید تا نرم‌افزار موردنظر، جایگزین ابزار پیش‌فرض ویندوز شود.

نکته: در صورتی‌که می‌خواهید کنترل بیشتری روی ابزارهای پیش‌فرض داشته باشید می‌توانید روی گزینه Default apps by File Type کلیک کرده و برای مدیریت هر فرمت فایل موجود در سیستم‌عامل، ابزار دلخواهتان را انتخاب کنید.